Historia Parku Wilsona
1834 – z inicjatywy Towarzystwa Upiększania powstaje na terenie gminy św. Łazarz pod Poznaniem szkółka drzew i krzewów ozdobnych, zajmująca teren obecnego Parku Wilsona.
1904 – szkółka zostaje zamieniona przez władze miejskie Poznania w Ogród Botaniczny. Założenie parkowe zaprojektował H. Kube. Park składał się z dwóch wyróżniających się części, nieregularnej zaprojektowanej w stylu angielskim ze stawem, ogrodem skalnym i półwyspem wypoczynkowym oraz części regularnej, podzielonej na pola z dekoracja kwiatową i kolekcjami botanicznymi.
1925 – powstaje Szkolny Ogród Botaniczny przy ulicy Dąbrowskiego, obecny zostaje przemianowany na Park im. T. W. Wilsona.
1931 – odsłonięcie pomnika T.W. Wilsona ufundowanego przez I.J. Paderewskiego. Pomnik autorstwa G. Borgluma (w czasie II wojny światowej pomnik został zniszczony).
1951 – zmiana nazwy parku na Park im. Marcina Kasprzaka.
1980 – park został wpisany do rejestru zabytków.
1988 – powstaje projekt rewaloryzacji parku, który umożliwił odtworzenie i wzbogacenie założenia parkowego. W oparciu o który, do roku 2004 dosadzono kilkadziesiąt pokaźnych rozmiarów drzew liściastych i iglastych, odtworzono i wzbogacono małą architekturę parkową co sprawiło, że Park Wilsona jest jednym z najbardziej reprezentacyjnych parków Poznania.
1990 – przywrócenie nazwy Park Wilsona.
1994 – odsłonięcie popiersia T. W. Wilsona wykonanego w 1928 roku przez Z. Trzcińską – Kamińską.
Dawny ogród botaniczny (dziś Park Wilsona). Źródło:cyryl.poznan.pl