Palmiarnia Poznańska już od ponad stu lat znajduje się w Parku Wilsona, będąc najstarszym i największym tego typu ogrodem w Polsce i jednym z najstarszych w Europie. Odwiedzających zaprasza na niezapomnianą podróż po odległych kontynentach wśród bogatej roślinności różnych stref klimatycznych. Wrażenia dodatkowo wzbogacają dźwięki żywych ptaków, szum wody i akwaria pełne egzotycznych ryb. W dziewięciu pawilonach prezentowanych jest ponad tysiąc gatunków roślin, w akwariach 170 gatunków ryb oraz około 50 gatunków roślin wodnych. Poszczególne pawilony prezentują roślinność określonej strefy klimatycznej, w tym roślinność klimatu umiarkowanego, subtropikalnego, tropikalnego, sukulenty i kserofity starego i nowego świata, a także roślinność sawanny. Niewątpliwą atrakcją obiektu jest pawilon z roślinami wodnymi z dużym basenem do hodowli majestatycznej wiktorii królewskiej. W różnych okresach roku w Palmiarni prezentowane są także tematyczne ścieżki dydaktyczne, np. związane z roślinami Bożego Narodzenia, cytrusami czy z dniem bez oleju palmowego. Organizowane wystawy w sposób szczególny i bezpośredni umożliwiają poznanie roślin, zwierząt a także sztuki w nietypowym otoczeniu. Planując wizytę warto także zwrócić uwagę na organizowane wydarzenia (takie jak np. nocne zwiedzanie czy pokazy), które zawsze stanowią niezwykłe urozmaicenie pobytu. Palmiarnia to także idealne miejsce na rodzinne zwiedzanie – oprócz walorów edukacyjnych i poznawczych to wyjątkowe miejsce gwarantuje wspaniale spędzony czas dla każdego.
źródło: cyryl.poznan.pl
1910-11 – powstaje pierwsza Palmiarnia, o powierzchni 534 m2. Składa się z części centralnej, w której prezentowano palmy oraz dwóch skrzydeł, przeznaczonych do kolekcji kaktusów i roślin tropikalnych.
1922 – powstaje pierwszy w Polsce dział akwarium i pawilon z basenem dla Victoria regia oraz dział roślin użytkowych.
1928-29 – w związku z Powszechną Wystawą Krajową, powstaje nowy obiekt (druga palmiarnia). Palmiarnia ma siedem pawilonów różnej wielkości i łączną powierzchnię 1694 m2.
1939 – Palmiarnia zostaje nieznacznie uszkodzona w trakcie działań wojennych.
1941 – ponowne uszkodzenie pawilonów Palmiarni przez ciężką bombę angielską, część roślin zostaje zniszczona przez niskie temperatury.
1945 – silne uszkodzenie obiektu w trakcie wyzwalania Poznania, uszkodzenia szyb dochodzą do 60%, zniszczeniu ulega prawie cała kolekcja roślin.
1946 – ponowne otwarcie Palmiarni – 5 działów, obsada roślinna powstała z roślin pochodzących z likwidowanych majątków ziemskich.
1961 – wybudowany zostaje dział akwarium – łącznik do przeniesionej i adaptowanej na pawilon hali targowej; łączna powierzchnia obiektu 2528 m2 przy 18.000 m3 kubatury.
1978 – ze względu na zły stan techniczny zapada decyzja o zamknięciu Palmiarni dla zwiedzających.
1982 – decyzja o budowie nowego obiektu metodą obudowy, pozwala to na zachowanie poprzedniej kolekcji roślin.
1992 – zakończenie prac budowlanych. Nowa Palmiarnia ma 4600 m2 i 46.000 m3 kubatury, tworzy ją dziesięć pawilonów wystawienniczych (w tym dział akwarium) oraz dwa pawilony zaplecza.
01.10.1992 – otwarcie trzeciej Palmiarni Poznańskiej dla zwiedzających.
1998 – powstaje stacja uzdatniania wody, zapewniająca obiektowi wodę o optymalnych do uprawy roślin tropikalnych parametrach.
2000 – modernizacja kotłowni, w efekcie uzyskano stałe i równomierne temperatury w pawilonach i ograniczono emisję zanieczyszczeń do atmosfery.
2001-02 – powstaje instalacja zamgławiania utrzymująca niezbędny poziom wilgotności i umożliwiająca uprawę wymagających roślin tropikalnych.
2003 – powstaje dodatkowy pawilon dydaktyczno-usługowy włączony w cykl zwiedzania (powierzchnia 220 m2), pełniący także funkcję kawiarni.
2003 – w budynku administracyjnym powstaje sala konferencyjna połączona z pawilonem I, posiadająca niezbędne wyposażenie techniczne (klimatyzacja, system multimedialny).
